Laatste fietsdagen en St. Petersburg

22 juli 2014 - Heiloo, Nederland

Dit deel deel van mijn reisblog beschrijft de laatste 3 fietsdagen in Estland, samen met Lotte, en het afsluitend bezoek aan St. Petersburg.

Zondag 13 juli ga ik samen met Lotte op pad naar het oosten richting Russische grens. We tuigen onze fiets op met de bagage die mee moet, nemen foto’s en ook weer afscheid van de anderen. Het worden 3 heerlijke dagen, waarin we steeds prima fietsweer hebben, op een enkel buitje na tijdens een koffiestop. We overnachten achtereenvolgens in Vosu, een plaatsje aan de noordelijke kust, Kivioli, een stuk naar het binnenland waar we tegenover een ski-helling logeren en Narva, waar we onze fietsen gedag zeggen en naar Tallinn terugsturen. Hier eindigt dus ook de fietstocht, na 3483 km volgens de teller, omdat ik zoals eerder gezegd weinig goeds over fietsen in Rusland heb gehoord en het liefst samen met Lotte naar St. Petersburg doorreis.

In Vosu hebben we een ruim guesthouse, waar we samen een lekkere pasta met salade maken, de laatste dag van het WK beleven (met horten en stoten, want de TV werkt via internet en dat hapert nogal) en een wat korte maar goeie nacht maken.
In Kivioli zitten we in een gloednieuw hostel aan de voet van een ski-helling van 90m hoog, gebouwd op een afvalberg. Je verwacht dan ook wel iets van een restaurant, maar nee er is helemaal niets inde wijde omgeving dus we hebben maar weer een supermarkt aangedaan, kunnen gelukkig wel iets klaarmaken in de keuken van het hostel en zitten de hele avond in het zonnetje op het terras, tot en met een spelletje kaart aan toe.
In Narva zitten we vlak bij het station en de cargo-service waar we onze fietsen kunnen afleveren om terug te brengen naar Tallinn. Weer een hele avond op het terras bij het plaatselijk meest bekende restaurantje, eten en drinken wat, en hebben heerlijke gesprekken over de afgelopen dagen, onze families, Lotte’s toekomstplannen, vrienden en vriendschappen…kortom, top-avond.

De reis door het oostelijk deel van Estland levert niet veel bijzonders op qua landschap, anders dan ik al eerder heb beschreven. De wegen zijn redelijk tot goed al raken we oostelijk van Kivioli ineens beland op een onverharde weg met flinke kiezels, waar het lastig fietsen is en ineens staan we voor een soort meertje, wat een del in het landschap blijkt te zijn waardoor de weg is ondergelopen. Maar weer terug en zoeken naar de juiste route, maar toch 3 a 4 km over genoemd pad moeten worstelen. Daarna, na de koffie in Johvi, moeten we nog een kleine 30 km langs de snelweg fietsen, gewoon omdat er geen alternatief is, en dat blijkt een echt concentratie-werkje te zijn. Maar met Lotte voorop, ik er achter met blik op de spiegel om te zien wat voor verkeer achterop komt, gaat het prima en komen we aan het laatste deel, eerst langs de kust en dan nog 15 km langs de grensrivier met Rusland.

Op de dag van Ria’s verjaardag (16 juli) reizen Lotte en ik met de trein naar St. Petersburg (de anderen zijn een dag eerder al vanuit Tallinn gegaan), ook weer een belevenis op zich. Eerst in Narva, waar paspoorten in de trein worden ingenomen en gegevens overgeschreven in een passagierslijst, daarna een paar km verder in Kingisepp opnieuw, nu door de Russen, die heel gewichtig doen, heel stuurs kijken en er ruim een half uur mee verdwijnen. Er wordt zelfs een hasjhond in de coupe los gelaten, overal aan snuffelend, behalve aan de bagage die boven in de rekken ligt, die wordt volledig ongemoeid gelaten (?)
Vervolgens volgt er een rit van 2,5 uur in een sterk verouderde trein, met enorm veel kabaal en gebonk, waardoor je af en toe het idee hebt dat de boel uit elkaar gaat vallen.

In St. Petersburg worden we weer opgewacht door Ria, Truce en Wim, gaan op zoek naar roebels en dan naar het appartement, dat lekker ruim is maar wel bovenin een gebouw met 6 verdiepingen en geen lift (is in aanbouw). Dus sjouwen al die trappen op en dan smaakt zo’n eerste biertje meteen nog een stuk lekkerder. We proosten op de jarige en lopen later de stad in langs de Nevski Prospekt, de hoofdader van het centrum waar ook ons appartement aan ligt. We eten en maken plannen voor de komende dagen.
Donderdag gaan we met een hop on hop off bus langs de markante punten in het centrum, vervolgens te voet nog langs o.a. de Isaac kathedraal, waar we via de colonnade ook nog een fraai uitzicht over de stad krijgen. ’s Avonds worden we opgeschrikt door de afschuwelijke gebeurtenissen in Oekraïne en hoewel we er ver vanaf zitten krijgen we toch het gevoel dat we aan de verkeerde kant van de grens zitten. Hopen maar dat het niet verder escaleert de komende dagen.
Vrijdag wordt het per draagvleugel boot naar de Peterhof, het zomerpaleis van Czaar Peter de Grote, een 30 km buiten St. Petersburg. We staan versteld van de enorme pracht en praal die getoond wordt. Heel veel koepels, beelden, ornamenten en trappen, allemaal bekleed met bladgoud en/of goudverf bepalen het beeld en de sfeer, aangekleed verder nog met ontelbare fonteinen in allerlei vormen. Indrukwekkend om te zien, al vraag je je wel af hoe megalomaan iemand kan worden…
Zaterdag wacht ons dan nog de Hermitage, waar we een aantal tentoonstellingen langs gaan van vooral West-Europese schilders. Ook hier maken het gebouw op zich en veel goudversiering bij de hoofdtrappen de nodige indruk. Van de schilders is met name het werk van Marlene Dumas noemenswaardig, ze heeft van diverse bekende personen bijna karikaturale schilderingen gemaakt, inclusief de statements waarom ze bekend staan, vaak vanwege homofobie. B.v. Alan Turing, James Baldwin en Rudolf Noerejev
Zondag tenslotte is de laatste dag en moeten we om half 3 richting Pulkovo airport. We drinken nog koffie in een prachtig gedecoreerd pand, een soort sjiek grand cafe met allerlei lekkernijen uitgestald. Terug bij het appartement waar onze bagage al ingepakt klaar staat komt al snel de taxi-chauffeur aan die zegt dat we onmiddellijk moeten gaan, hoewel we een afspraak hebben dat ene Svetlana de check-out en laatste geldelijke zaken komt doen. Nou ja, het zal wel, we hebben eerder al gemerkt dat afspraken zomaar kunnen veranderen en laten ons overreden. Hij rijdt als een gek de 17 km naar het vliegveld (wsl. wil ie nog een vrachtje ophalen) en ruim op tijd zijn we klaar voor het laatste deel…de thuisreis naar Amsterdam, waar we met tussenstop in Tallinn om 8 uur ’s avonds aankomen.

Heerlijk, weer voet te zetten op Hollandse bodem…het was een fantastische reis en een geweldige ervaring om te doen, niet in het laatst door de vele positieve reacties die ik voor en tijdens de reis mocht ontvangen, die hebben me echt op moeilijke momenten geholpen. Overigens, net als het doel van de sponsoractie waarvan ik het eindresultaat uiteraard ook nog zal bekendmaken over enkele weken.

Met dankbare groet, Ard

 

Foto’s

3 Reacties

  1. Joop vd Westen:
    22 juli 2014
    Gelukkig dat de verschrikkelijke ramp voor jullie daar geen gevolgen had. Verrijkt met heel veel ervaringen terug op eigen bodem. Dus welkom thuis. En wat wordt het volgende project?
  2. Jop:
    23 juli 2014
    Mooie verhalen Ard, ik ben jaloers!
  3. Hennie Schreurs:
    25 juli 2014
    Hi Ard, nu vanochtend met een kop koffie het laatste deel van je reisverslag gelezen. Het lijkt wel of de koffie beter smaakt met het verslag van jouw hand er bij! Fijn dat je er weer bent, ongeschonden en vel ervaringen rijker. Welkom thuis en dank dat je mij op deze wijze hebt laten meegenieten van belevenissen. Groet en tot ziens, Hennie.