Etappe over de Aland-eilanden naar Finse vasteland

Afgelopen week ging de reis van Stockholm via Uppsala naar de Aland-eilanden, en uiteindelijk naar het vasteland van Finland via Turku naar Helsinki.

Na de ruim 2 dagen Stockholm en de afloop van Nederland-Chili nog in het hoofd in de vorm van lichte head-aches, gaan Bas en ik op di. 24 juni op weg naar het noorden, Bas naarArlanda om naar huis te vliegen en ik via Uppsala naar de oostkust, richting Aland-eilanden voor de oversteek naar Finland. Bij het uitrijden uit de hostel begint het al goed, want bij het optillen van mijn fiets trek ik mijn zadel stuk. Een eerste blik is niet erg bemoedigend en probeer toch eerst maar verder te gaan. Vervolgens, een paar kilometer onderweg trapt Bas zijn ketting stuk op een steil hellinkje. Gelukkig heb ik een reserve schakel bij me en na enig prutswerk is de ketting weer een ketting en kan Bas op de fiets het vliegveld halen. Ikzelf rij niet lekker op het scheef staande zadel en vind in de Intersport winkel in Sollentuna een enthousiaste verkoper die niet aflaat om het probleem op te lossen, wat uiteindelijk ook - met vereende krachten - lukt. Van betalen wil hij niks weten, en na een high-five en een 'have a nice trip today' is dit probleem ook weer uit de wereld. "I will remember you my friend for the rest of my trip, thanx".

Na een laatste lunch afscheid genomen van Bas en gaan we ieder onze weg, ik naar Uppsala, een echte studentenstad af te lezen aan het ontelbare aantal fietsen dat her en der in de stad staat geparkeerd. Wel vaak in rekken, maar ook regelmatig in een staat die je van een studentenfiets mag verwachten. Uppsala heeft verder een mooie kathedraal en een groot slot, maar heel bijzonder is de stad zelf niet. Hierna recht naar het oosten getrokken naar de kust bij Grisslehamn, waar ik de volgende dag de ferry naar Eckero op Aland neem. Op de ferry verbaas ik me over de ongebreidelde hoeveelheden voedsel en drank die de passagiers 's morgens om 10 uur al tot zich nemen, of het gratis is...Ook in de taxfree shop laten ze zich niet onbetuigd, karren worden volgeladen met drank, sloffen sigaretten en zakken vol snoepgoed. Op Aland zelf zie ik grotendeels hetzelfde landschap als in het oostelijk deel van Zweden, maar gaandeweg valt me op dat het onderhoud van huis en landschap vaak wat beter verzorgd is. Heeft ongetwijfeld te maken met de status van toeristen-land, overal zijn stugors (hutten) te huur, er zijn b&b's, hotels, campings, hoewel deze redelijk minimaal van opzet zijn zoals ik zelf heb bemerkt.

Op  de Aland-eilanden zelf heb ik een dag of 3 rondgefietst, prachtige natuur, lekker rustige wegen en heerlijk weer. Het viel me op dat hier naar verhouding veel aardappelvelden waren, meer dan ik in heel Denemarken en Zweden bij elkaar heb gezien. Vast een vruchtbaar grondje voor dit basisproduct. Ik heb 1 dag in een hostel bij Mariehamn geslapen en 2x op een camping, eerst op Vardo en de dag erna op Brando. Hier begon het midden in de nacht te regenen en dat hield niet meer op. Dus nat moeten inpakken, al vroeg want moest de ferry Ava-Osnas van 8.45 halen en daarna tot Turku mijn hele arsenaal aan regenkleding (jas, broek, overschoenen) kunnen gebruiken. Nou ja, die investering (van vorig jaar nog) ten minste ook eens kunnen benutten. Verder was snel duidelijk dat ik nu echt in Finland was, want de ene na de andere tongbreker trok over mijn netvlies. Wat dacht je van Tyonjohtajankatu, Pirttilahteenkatu, Kerosiinitie (weg op het vliegveld) of Joentaustantie in Mynamaen Asemansetu, het zal je adres maar wezen. Ik ben me er dagen over blijven verbazen tot ik wel herkenning zag in de opbouw van lange straatnamen, ze plakken gewoon van alles aan elkaar (plaats, hoofdweg, subweg). Wel had ik heel snel door dat Kahvio (cafe) en Auki (open) 2 woorden waren die bij elkaar staand gewoon betekenden: ha, er is koffie...

Die eerste dag op het Finse vasteland werd dus een verregende en ook een beetje een baaldag, maar dat werd 's avonds weer helemaal goed gemaakt door de afloop van Nederland-Mexico. Sterk terugkomen heet dat nadat aanvankelijk Mexico duidelijk de betere was en terecht op voorsprong kwam. Maar pas op, he, we hebben een spits in Duitsland rondlopen...dus, Louis, voortaan blind Klaas Jan er in als we vlak voor tijd achterstaan. De volgende dagen bleven grijs en grauw, gelukkig minder nat, maar geen echt lekker fietsweer, bovendien bleken de paar mogelijke wegen die qua route mijn pad tekenden maar over heel beperkte fietsvriendelijkheid te beschikken. Fietspaden alleen bij de grotere plaatsen, en waren soms ineens ook weer weg, en fietsstroken mochten vaak ook niet eens die naam hebben want over een strook van 30 cm breed laveren vereist continue aandacht en stuurmanskunst. De dag richting Helsinki ging het aanvankelijk een stuk beter, brede stroken van een meter, maar het is jammer dat je in dit deel van Finland bijna continue gedwongen bent om over hoofdwegen te fietsen (zeg maar de Nederlandse autowegen), waar het verkeer je met 100 in het uur en meer voorbij raast. Als je perse binnenwegen wilt nemen ben je minstens de dubbele afstand onderweg denk ik, vond ik in elk geval geen aanlokkelijk alternatief. Ben dus eigenlijk blij dat ik dit deel van de trip achter de rug heb en ben benieuwd wat de reis in Estland nog in petto heeft...Nu eerst een dagje sight-seeing in Helsinki voor ik de oversteek maak naar Tallinn.

Reislustige groet, Ard